jeudi 19 juillet 2007

Itzulera

PHARTITZEKO TENORIA 1.
Goiztirian hodeiez ederreztaturik
lema hartuko duzu.
Korinthotik haztanduz betirako.
Laztanen nahia zein ilargik
du piztuko zure azalean,
haragiaren desira zein eskuk
asetuko?
Malkozko murrailen alboan
izkiriatzen ditut poemak
zure adatsean.
Rikardo Arregi.

Azkenengo besarkadari amaiera emango dion azken muxua,"asko maite zaitut laztana" esan eta banoa. Funtzionarioa atearen atzean zegoen ni noiz aterako zain. Nere bizkarrean atea nola ixten duen sentitu arren, jadanik ez dut atzera begiratuko. Pasiloan aurrera noala, pasatzen naizen lokutorio bakoitzean antzeko aurpegi luze eta goibelak, despedida garratzaren aztarnak. Ematen dudan pausu bakoitzeko, zure azken irudia burmuinean ongi iltzatua gera dadin ahalegintzen naiz.
Pasiloaren bukaeran ilara, funtzionarioak bakoitzaren zenbakia makinatxoan tekleatu eta bertan pasatzen dugu eskuineko eskua, "Accept". Itxaron-gelara sartzean ezagunen bat dagoen begiratu eta norbait aurkituz gero harengana noa. Zain gauden bitartean, albokoarekin hitz aspertua. "Zer moduz bisita?", Nor etorri da?", galdera eta erantzun tipikoak. Albokoen berbarotik haratago nago ni, duela minutu parea zurekin izan dudan hizketaldian oraindik buru-belarri sartuta. Zure ahotsa al da entzuten dudana?. Seguraski haren oihatzuna, bihotzetik gorantz belarrietara doana. Maitearen ahotsaren doinuak beti kontrako bidea egiten du. Kanpotik barrura jo beharrean, bihotzean jaio eta belarrietan lehertzen da oroitzapen goxoa. Mihaketa gelaren atea ireki denean barrura begiratu dut, bertan dauden funtzionarioak nortzuk diren ikusteko. Horrela gutxien miatuko nauen horrekin sartuko naiz. batzuetan, zorte eskaseko eguna tokatzen denean... nire turnoa iritsi da.
"Zer moduz?".
"Ondo, familiarekin beti ondo, nola bestela?".
Jertsea eman diot, kamiseta, oinetakoak, prakak, galtzontziloak jaitsi eta buelta bat eman. Galtzontziloak, prakak,oinetakoak, kamiseta, jertsea. Prozesuaren hoztasunak ezin du ezkutatu, presoa gutxiesteko dagoen ahalegina. Ahalegina ezen zure azken muxuak tatuatu didan irrifarra itzaltzeko hori baino zerbait gehiago beharko du uniformatuak. Zure laztanak beste leku batzuetan ere utzi dute haien aztarna, galtzontziloetako arrasto humela gure humanitatearen aldarria. Ziegako leihoa ixten duen burni-sare hotzak, bizitza, sexua hoztuko digula uste al dute?. Bost minutu lehenago eman didazun laztan bakoitzak, gorputzeko milimetro koadro bakoitzean lurrikaratxo bat eragin dit. Mustro urdinak galtzontziloa eskatzen badit?. Tori esango diot, maitasunaren gerrilak egindako ekintzaren aldarrikapen agiria.
"Bonne journée"
"De même".
Bigarren itxaron gelara igarotzean, mihaketaren aurreko itxaron-gela zeuden aurpegi tentsoak zertxobait lasaitu dira. Norbaitek zigarroren bat pasatzea lortu baldin badu, metxero eske ibiliko da.
Hormaren kontra nagoela, atea noiz irekiko diguten zain, pixkanaka-pixkanaka bisitaren errepasoa egiten hasten naiz. Entzundako hitz bakoitza, jasotako laztanak, emandakoak.
Oraindik zure usaina nabari dezaket, kamisetan itxatxita eta bertan babesten naiz. Beharbada norbait hurbilduko da zerbait esatera, eta nik oin bat orainaren eta bestea zurekin izandako inkontruan dudalarik,"oui", "non" laburrekin erantzungo diot. Oraindik elkarri lotzen gaituen hari mehar hori bizi-bizi mantendu nahi dut beste instant batez bada ere.
Iritzi da funtzionarioa, ireki digu atea, ziegarantz abiatu gara. Haize bolada fresko batek aurpegia laztanduz gero, zure azalaren epeltasunaz akordatuko naiz. haize bolada epela, zure hitzen freskotasuna. Denbora aurrera doan heinean, gero eta finagoa den hari mehe horri esker, hotzean eta beroan frexko nauzu. Edozein modutara ziegaren itzulera zure konpainian eginen dut.